Osteoporoza pierwotna

Osteoporoza pierwotna przyjmuje zazwyczaj postać uogólnioną, a lekarze są w stanie rozróżnić przynajmniej kilka jej rodzajów.

Stosunkowo najrzadziej mamy w tym kontekście do czynienia z osteoporozą idiopatyczną. Jest to pierwotna choroba tkanki kostnej, która pojawia się stosunkowo rzadko i w przypadku której pojawiają się poważne problemy z ustaleniem jej źródeł. Niektórzy lekarze uważają, że choroba ta ma podłoże endokrynologiczne, często jej pojawienie się wiąże się jednak również z niedoborem witaminy D, zaburzeniami systemu odpornościowymi, a także z czynnikami o charakterze genetycznym. Już sama diagnoza tego rodzaju osteoporozy nie jest łatwa i zazwyczaj dokonuje się ją w następstwie wykluczenia innych jej rodzajów.

Chory, u którego diagnozuje się osteoporozę idiopatyczną zazwyczaj skarży się przede wszystkim na dokuczliwe bóle w okolicach kończyn, sygnałem świadczącym o pojawieniu się choroby są jednak również częste i dość skomplikowane złamania, a także trudności z chodzeniem, które mogą przerodzić się nawet w niezdolność do wykonywania tej czynności. Tak, jak różne są objawy osteoporozy idiopatycznej, różne są również drogi prowadzące do leczenia pacjentów. Część z nich zdrowieje spontanicznie, a jedyną pozostałością po chorobie są nieprzyjemne wspomnienia, jednak w przypadku wcale nie mniejszej grupy pacjentów konsekwencją osteoporozy idiopatycznej są poważne zmiany kostne, nierzadko wymagające interwencji podejmowanej przez chirurga. Sama choroba atakuje przede wszystkim dzieci i młodzież, a także osoby w średnim wieku i jest niemal niespotykana u osób starszych.

Osteoporoza pierwotna znacznie częściej przybiera postać osteoporozy inwolucyjnej, która różni się nieco w zależności od tego, w jakim wieku jest pacjent, któremu przychodzi się z nią zmagać.

Postmenopauzalna osteoporoza inwolucyjna jest zazwyczaj konsekwencją zmniejszenia się ilości estrogenów w organizmie, należy więc liczyć się z nią przede wszystkim wówczas, gdy lekarz postawi diagnozę mówiącą o niedoczynności jajników. Choroba ta zazwyczaj pojawia się u kobiet, które przekroczyły pięćdziesiąty rok życia, a czynnikami, które również mogą mieć wpływ na tempo, w jakim traci się masę kostną są niedobór witaminy D3 oraz niechęć do aktywności fizycznej. Utrata masy kostnej wynosi w tym przypadku od 2 do 3 procent jej ogólnej wartości w skali roku, choć po kilku laty tempo, w jakim traci się ją może ulec spowolnieniu.

Z kolei osteoporoza inwolucyjna w wieku starczym zazwyczaj pojawia się u tych pacjentów, którzy przekroczyli już siedemdziesiąty piąty rok życia. Poszukując jej przyczyn zwraca się uwagę na problemy z wchłanianiem wapnia z przewodu pokarmowego, lekarze nie mają jednak wątpliwości, co do tego, że bardziej podatne na jej występowanie są osoby nieaktywne, u których obserwuje się niedobory witaminy D.