Osteoporoza

Osłabienie układu kostnego człowieka znane też jako osteoporoza to choroba, którą zazwyczaj przypisujemy kobietom znajdującym się w okresie menopauzy. Rzeczywiście, panie, które wchodzą w okres przekwitania często uskarżają się na problemy z kośćmi i ich wyjątkową łamliwość, nie powinniśmy jednak sądzić, że tylko one są osobami zagrożonymi osteoporozą. Lekarze zwracają uwagę na to, że choroba nie omija także ludzi młodych, nie można przy tym nie zauważyć tego, że wielu chorych nie uświadamia sobie nawet jej istnienia. Pierwszy kontakt z lekarzem następuje dopiero wówczas, gdy dochodzi do złamania, wtedy zaś leczenie osteoporozy jest już trudniejsze niż wówczas, gdy jest ona wykrywana w swoim początkowym stadium. Warto zatem dowiedzieć się, jak objawia się osteoporoza, kto powinien się jej obawiać i jak ma postępować pacjent, u którego wykryto już tego rodzaju schorzenie.

Charakterystyka choroby

Lekarze zawodowo zajmujący się nie tylko leczeniem, ale również profilaktyką osteoporozy często zwracają uwagę na to, że ich pacjenci z trudem zdają sobie sprawę z tego, z jak dużego rozmiaru zagrożeniem mają do czynienia. Szacuje się, że z chorobą tą zmaga się co dziesiąty człowiek na świecie, a do tego z ryzykiem jej pojawienia się powinna liczyć się co trzecia kobieta, która ukończyła już pięćdziesiąty rok życia. Wyjątkowo niepokojąca jest również informacja o tym, że w naszym kraju ryzyko pojawienia się choroby odnosi się nawet do dziewięciu milionów osób.

Najbardziej znana definicja osteoporozy zwraca naszą uwagę na to, że jest to przewlekła choroba szkieletu, której znakiem charakterystycznym jest utrata masy kostnej oraz zaburzenie samej architektury kości. Jej konsekwencją jest istotne osłabienie kości, obniżenie ich odporności na uszkodzenia, a co za tym idzie również większa łamliwość. Osteoporoza nie jest chorobą, która musi prowadzić do śmierci pacjenta, nie da się jednak ukryć, że nieleczona jest w stanie zaciążyć na jakości jego życia znacznie ją obniżając.

W organizmie zdrowego człowieka kości przez cały czas niszczą się, nieustannie trwa jednak również proces ich odbudowy, w związku z czym nie jesteśmy nawet świadomi tego, że zmieniają się one niemal z dnia na dzień. U pacjenta, u którego diagnozuje się osteoporozę również mamy do czynienia z oboma rodzajami procesów, okazuje się jednak, że te, które odpowiadają za systematyczne osłabianie tkanki kostnej przebiegają zdecydowanie szybciej niż te, które przyczyniają się do jej odbudowy oraz wzmocnienia. Statystycznie, procesy, dzięki którym kości są wzmacniane przeważają nad tymi, które je osłabiają do trzydziestego roku życia, potem zaś następuje pewna stabilizacja. Gdy osiąga się czterdziesty rok życia tempo procesów, dzięki których kości są tworzone słabnie, a zatem, nawet u zdrowego człowieka, następuje stopniowa utrata masy kostnej. Przebiega ona jednak bardzo wolno, dzięki czemu zmiany są nieomal niezauważalne.

Pacjent, który zmaga się z osteoporozą znajduje się w zdecydowanie bardziej niekorzystnej sytuacji, wspomniane procesy następują bowiem zdecydowanie szybciej, a tempo utraty masy kostnej może wynieść nawet do pięciu procent jej ogólnego stanu w skali roku. W efekcie ryzyko złamań pojawia się nawet podczas wykonywania codziennych czynności takich, jak choćby kąpiel lub mycie okien, a prawidłowe funkcjonowanie staje się coraz trudniejsze.